Yeni yapılan bir araştırma eş zamanlı oyun oynayan çocukların çeşitli görevlerde iş birliği kurabilme becerilerini geliştirdiğini öne sürmektedir. Washington Üniversitesi Öğrenme ve Beyin Bilimleri Enstitüsü’nde yapılan yeni bir çalışmaya göre, -yan yana uyumlu bir şekilde salıncakta sallanmak gibi- eş zamanlı hareketler okul öncesi çocuklarda akran işbirliğini güçlendirmektedir.
Nisan 2017’de “Eş zamanlı hareket deneyiminin okul öncesi çocuklarda akran işbirliğini arttırması.” çalışması Deneysel Çocuk Psikolojisi Dergisi’nde yayınlanmıştır. İşbirliği; bir diğeriyle geçinmek ve ortak hedeflere ulaşmak, bütünleşmiş insan bağlarını hayatın her aşamasında sürdürmek için esas olan temel bir yaşam becerisidir.
Tal-Chen Rabinowitch ve Andrew N. Meltzoff’un araştırma ekibi, eş zamanlı oyun gibi hareketlerin çocukların işbirliği kapasitesini nasıl arttırdığını anlamak için yabancı çocuklardan oluşan dört yaşındaki anaokulu öğrencileri için senkronize olan ve olmayan basit bir salıncak düzeneği geliştirdi. Çocuklar üç farklı gruptan birine atandılar; senkronize salıncakla oynayan grup, senkronize olmayan salıncakla oynayan grup ve kontrol grubu.
Araştırmacılar eş zamanlı hareketin, çocukların salıncakta eş zamanlı olmayan hareket yaptıkları veya hiç hareket yapmadıkları kontrol gruplarına kıyasla ortak bir görev tamamlama hızları ile ölçülen işbirliği yeteneklerini geliştirmelerine neden olduğunu buldular. Araştırmacılar, “Daha ileri analizler, eş zamanlılık deneyiminin akran ortakları arasındaki kasıtlı iletişimi arttırdığını ve koordinasyonun ve işbirliğinin arttığını gösterdi.” sonucuna ulaştı.
Daha önce yapılan bir çalışmada, Rabinowitch (dünya çapında çeşitli orkestra ve topluluklarda görev almış flütçü) yürümeye yeni başlayan bebekler ve küçük çocuklar arasındaki müzik senkronizasyonu ve sosyal etkileşimi araştırmıştır. Rabinowitch’in müzik temelli araştırması ve deneyimleri, bir başka kişiyle ritmik olarak eş zamanlı olmanın çocuklar ve mümkün olduğunca yetişkinlerde prososyal davranışları (diğer bir kişi ya da gruba yararlı olmak niyetiyle yapılan gönüllü davranış) geliştirdiğini göstermektedir.
Rabinowitch and Meltzoff son çalışmalarında, müzikal bir bileşen olmadan, eş zamanlı oyun gibi hareketlerin okul öncesi akranlar arasındaki işbirliğini nasıl etkilediğini merak ediyorlardı. Daha önce de belirtildiği gibi, çocukların salınım setindeki eş zamanlı hareketleri, okul öncesi çocuklar arasındaki daha sonraki faaliyetlerde işbirliğini arttırdı.
Bu çalışma, oyunun önemini vurgulamaktadır. Bu bulgular eğitim öğretim programlarını oluşturan ve düzenleyenler açısından , eğitim bütçesinden kesinti yaparak müzik derslerini veya ara/tenefüs oyunlarını azaltmanın, genç yaşta başlayan sosyal ve işbirliğine dayalı öğrenci davranışlarını azaltarak en sonunda geri tepebileceğini de tekrar teyit eder/doğrular.
Fred Rogers, bir keresinde klasik çocuk programı Bay Rogers’ın Mahallesi’nde “Oyun için çoğu zaman ciddi bir öğrenmeyle ilgili rahatlama olduğu söyleniyor. Fakat çocuklar için oyun ciddi bir öğrenme. Çocukluk dönemi için oyun gerçek bir iştir.” demiştir.
Rabinowitch bu çalışmanın sonuçlarının daha fazla şey ima ettiğini söylemektedir.. Rabinowitch ebeveynleri ve öğretmenleri, çocukların çift ya da grup halinde oynayabilecekleri; eş zamanlı hareket etme fırsatı sunan oyun, dans, spor, müzik gibi aktiviteler arayıp bulmalarına teşvik ediyor. Devletin bu konudaki harcamalarına bakılmaksızın, her anne-baba küçük yaştan başlatarak çocuklarını -bedava- eş zamanlı hareket içeren günlük aktivitelere yönlendirme gücüne sahiptir.