Birçok anne-baba çocuklarının sporda daha iyi olabilmesi için onları geliştirecek şekilde yardımcı olabiliyor. Fakat ne yazık ki bazı ebevenylerin olumsuz etkileri olabiliyor. İyi haber şu ki yanlış ebeveyn davranışları çok yaygın değil. Aslına bakarsak ebeveynlerin büyük bir çoğunluğu kaygılarını ve iyi niyetlerini çocuklarının spor deneyimlerinin değerinin artması için kullanabiliyorlar. Peki nasıl iyi bir sporcu annesi-babası olabilirsiniz ? Elbette bu işin bir formulü yok ama aşağıdaki 9 öneriyi daha olumlu sonuçlar üretmek amacıyla sizin için derledik.
-
Çocuğunuza daha aktif olması için iyi bir örnek model olun
Faal ebeveynler faal çocuklar yetiştirir. Eğer çocuklar ebevenylerinin spor yaptıklarını ve spor yaparken keyif aldıklarını görürlerse bu durum onları bir spor aktivitesine yöneltmeye sevk edecektir. Ama diğer taraftan eğer ebevenyler gerçek birer miskinlerse sonuç da düşünebileceğiniz gibi…
-
Çocukların hazır olduğunu gördüğünüzde katılımlarına izin verin
Genellikle kendilerini hazır hissetmeden zorla spor yapan çocukların kötü deneyimleri oluyor. Eğer çocuklar sporla ilgili olduklarını söylüyorlarsa ebeveynlere düşen görev ciddiyetle bir tarama yapıp çocuğa spor seçenekleri sunmaktır. Çocuğun ne tür spor yapacağına karar verme sürecinde, çocuğun yapacağı sporu sahiplenmesi gerekli. Çocuğun spora bağlılığı, çocukta büyük bir anlam yaratır. “Ben spor yapıyorum çünkü spor yapmak istiyorum, yapmış olmak için yapmıyorum.” diyebilmesi gereklidir.
-
Çocuğunuzun kendi ilgi alanlarına öncelik verin
Çocuğu çocuk kendi kişisel ilgi ve meraklarını erken yaşta geliştirirler. Ebeveynler çocuklarının aktif bir spor kariyeri olmasını istiyebilirsiniz ama bazen çocuklar bir müzik aleti çalmayı tercih edebiliyorlar. Ebeveynler çocuklarına ilerleyecekleri alanı seçmelerinde özgür bırakmalılar.
-
Sporu bir çocuk bakıcısı gibi görmeyin
Bazı ebeveynler çocuklarının spor sorumluluklarını onları spor kaydetmek , turnuvaya ve antremanlara kaydetmek olduğunu düşüyorlar. Aslında bu işin sadece bir parçası. Aynı zamanda onları gözlemlemek , gelişmlerini takip etmek, onlara spor için göz kulak olmalıdır.
-
Kazanmaktan ziyade keyif almayı vurgulayın
Genç sporcularla yapılan araştırmalar, çocukların spor yapmalarının birinci amacının eğlenmek olduğunu göstermektedir. Çalışmalar ayrıca çocukların spor yapmayı bırakmalarının temel nedeninin “artık eğlenceli olmayışı” olduğunu belirtmiştir. Basit bir ifadeyle çocuklar kişisel zevk için spor yapıyorlar, eğer eğlence kaybolursa onlar da kayboluyorlar.
-
Başkalarıyla kendini karşılaştırması yerine becelerini gelirtirmesi için çaba göstermesi gerektiğini vurgulayın
Büyüme ve gelişme çocuklar arasında farklı oranlarda olur ve bu onlara açıkça anlatılmalıdır. Özellikle spor alanındaki yetenekleri yavaş ilerleyen çocuklarla bunu paylaşmak faydalı olacaktır. Çocuklara kendini geliştirme çabaları övülmeli ve gelişim sürecine vurgu yapılmalıdır. Bu şekilde davranmak genç sporcu ileride yıldız bir sporcu olmasa bile çocuğa çok değerli tecrübeler kazandıracaktır.
-
Çocuğunuzla açık bir şekilde iletişim kurun ve bu tarzı koruyun
Çocuğunuza ondan ne beklediğinizi açıklayın -antrönörünü dinlemesi, eğlenmesi, azami çaba göstermesi- ve ardından onlara ne düşündüklerini sorun. Çocuklarınızın antreman ve müsabakalar sırasında olanlar hakkında nasıl hissettiklerini sizinle paylaşabileceklerini söyleyin ve paylaşamaları istediğinizi belirtin. Bu ikiyönlü iletişim gerekli ve doğru bir iletişim tarzıdır.
-
Çocuğunuzun antrönörünü değerlendirin
Ebeveynler çocuklarının antrönörleriyle konuşmalı, düzenli olarak maçlara gitmeli ve bazen antremanlarda orada bulunmalıdır. Bu süreçte kendinize şu soruları sormalısınız:
Çocuklarınız bir şeyler öğreniyor mu ?
Onlara uygulama yapmaları için şans veriliyor mu ?
Genç sporculara saygılı bir şekilde davranılıyor mu ?
Çocuğunuz eğlenceli bir aktivite yaptıkları hissettiriliyor mu ?
Eğer bu sorulara verdiğiniz cevap “evet” değilse, çocuğunuza başka bir takım bulmak gerekebilir.
-
Çocuklarınız aracılığıyla kendi hayallerinizi yaşamaya çalışmayın
Tüm ebeveynler çocuklarıyla özdeşleşir . Onların en iyisi olmaları için çabalarlar. Bu doğru ve ilişki açısından yararlıdır. Fakat bazen ebeveynler bunun ayarını kaçırırlar ve çocuklarıyla fazla özdeşleşirler. Çocukları ile “kazanan” ya da “kaybeden” ebeveynlerin çocukları üzerlerinde hissettiği aşırı baskıyla “Sinirli-Sporcu Sendromu” na kapılırlar. Bu gibi durumlarda genç sporcular başarı göstermezlerse ebeveynler
